آیه چهارم سوره مبارکه بقره:

وَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ (4)
ترجمه:(متقین )و همان کسانی که به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو فرو فرستاده شده ایمان دارند و همانها که به آخرت یقین دارند.

سوالات تدبری:
1- فرق ایمان با یقین چیست؟
2- چرا نفرمود قرآن و فرمود آنچه که بر تو نازل شده است؟
3- ایمان به کتب پیامبران گذشته در چه حد و چگونه باید باشد؟
4- چرا در مورد آخرت یقین بکار رفته است؟
5- چرا نفرمود آنچه که ما نازل کردیم برتو و فرمود آنچه که نازل شده است بر تو؟
6- چرا بجای آخرت کلمه قیامت نیامده است؟
7-...

شرح:
خصیصه دیگر متقین یا انسانهای سلیم الفطره، اینست که به هدایت الهی و وجوب آن باور دارند لذا هم به کلام رسول ایمان می آورند و هم بدون هیچ تعصبی به آنچه خدا قبلا بر پیامبرانش نازل کرده ایمان دارند زیرا رحمت و هدایت خدا را دائمی دانسته و آنرا منحصر به هیچ عصر و نسلی نمی کنند.
بالاخره اینکه به آخرت یقین داشته و معتقد به جاودانگی هستند یعنی آفرینش انسان را بیهوده نمی دانند لذا در هر اقدامی محکمه عدل خدا را از نظر دور نمی دارند.
اما چرا بجای ایمان به آخرت فرمود یقین به آخرت؟زیرا گاه می شود انسان به چیزی ایمان دارد ولی از لوازم آن غافل است اما وقتی به آن یقین پیدا کرد دیگر نسبت به آن و لوازمش هیچ غفلتی نمی کند.

خلاصه اینکه این پنج صفتی که خدایتعالی آنها را زمینه هدایت قرآنی خود قرار داده، صفاتی است که فطرت سالم در آدمی ایجاد می کند و در ایات مورد بحث به دارندگان چنین فطرتی وعده می دهد که بزودی بوسیله قرآنش ایشان را هدایت می کند البته هدایتی زائد  بر هدایت فطرتشان  و بنابراین اگر بعد از هدایت فطری، آن اعتقاد و اعمال صالح نباشد،(نماز و زکات) هدایت دومی دست نمی دهد.

دلیل بر اینکه هدایت دومی از ناحیه خدای سبحان و فرع بر هدایت اولی است، آیات بسیاری است از جمله: خداکسانی را که ایمان آوردند به قول ثابت در حیات دنیا و در آخرت پابرجا می کند و خلاصه آنچنانشان را آنچنان تر می کند پس معلوم می شود بقول معروف چشمه باید از خودش آب داشته باشد تا با لایروبی زیادترش کنند.